Tropeolum

- Dziecinne? Nie! Dlaczego? Jest cudowny! Wiesz, że zielony to mój ulubiony kolor - pocałowała go w policzek.
- Teraz mam coś od ciebie. Jest piękny i nie uważam, że dziecinny. Mogę być twoim tajfunem - uśmiechnęła się ciepło.
- Źle się kojarzy, jak mówiłeś, ale najważniejsze, że my wiemy o co chodzi. Nie obchodzą mnie inni. Kocham Cię i dziękuję.
- To co? Chcesz obejrzeć co jeszcze dla ciebie mam?
- W związku z tym, że naprawdę brakuje ci wszystkiego, kupiłam ci też... - wyciągnęła z pakunków czerwone bokserki, które miały na pośladkach napis: "Bite me". Miała też normalną bieliznę, za to ze skarpetkami poszalała. Były takie w pizze, w avokado i banany, w plamy, kotki i pieski, a także kotorożce! Pokazała mu też białą i czarną koszulę. A do tego ciemnoszafirowy krawat, raczej z podtekstem, a nie do noszenia. I jeszcze dwa t-shirty, jeden z małym smoczkiem siedzącym wokół RPGowej kostki z napisem "Im Rolling like boss", a drugą ze smokiem w książce z napisem "Im not book worm, im dragon worm".
- Teraz masz zapełnioną szafę. No prawie. Wiem, że na uczelnie nie pójdziesz w tych koszulkach, ale po domu możesz.

Leo uśmiechnął się i pogładził z radością swoją kobietę po policzku.
- W takim razie uf.. mogę się już nie denerwować - odetchnął cicho.
- Oczywiście pokazuj co tam jeszcze masz! - Leo naprawdę rozkręcił się, był zainteresowany co jeszcze dla niego kupiła Madison. Jak na razie wszystko mu się podobało , sam siebie odkrywał w ten sposób. \
- Ha! - zaśmiał się głośno biorąc bokserki i oglądając je - jeśli tylko będziesz to robić, będę je nosić.
Pochylił się by pocałować ją w bok szyi.
- Jesteś nie możliwa!
- Teraz rozumiem, nie podobały ci się moje ubrania.. o ty - nie miał do niej pretensji tak prawdę powiedziawszy.
- Może na uczelnie po prostu dokupimy jeszcze kolejne koszule. W innych kolorach? Szarym? Czarnym? Ale koszulki są naprawdę super, skąd wiedziałaś że mi się spodobają?
- A coś dla siebie kupiłaś? Bo tu jest tyle dla mnie, a o sobie pomyślałaś?

- Bo lubisz Władce Pierścieni i kochasz czytać. Więc wybrałam takie, które wydawało mi się, że ci się spodobają. Te z Władcą są bardziej poważne, te z bajkowymi postaciami bardziej na luzie, pomyślałam, że przyda się coś zabawnego. Zawsze byłeś bardzo poważny, ale teraz coś się zmieniło. Żartujesz, jesteś zabawny, rozśmieszasz mnie. Uznałam, że poprawią ci nastrój i dodadzą humoru. Tak naprawdę nie wiem jak lubisz się ubierać, więc bazowałam na tym co o tobie wiem tak ogólnie. No i przyznam szczerze, że mnie też one się spodobały. Lubię takie zabawne nadruki, rozśmieszają mnie, no i napisy mają świetne. Jesteś "Dragon Worm" - zażartowała.
- Dla siebie? W zasadzie to dwie rzeczy. Jedną, którą się zakłada po to żeby zdjąć, a drugą... W zasadzie i tak ją ze mnie zdejmiesz - zaśmiała się.
- Mówiłeś, że jak wyzdrowiejesz trzeba będzie pójść na randkę, więc kupiłam sobie sukienkę - model który wybrała Madie był zaskakujący. Była to aksamitna, ciemnozielona, bardzo, baardzo obcisła sukienka mini, z długim rękawem i naprawdę sporym dekoltem. Trzeba było jednak przyznać, że Mad zapewne będzie wyglądać w niej obłędnie. Drugą rzeczą była piżama. Białe spodenki w róże, wykończone koronką i stanik, który nie prześwitywał, ale nie zakrywał zbyt wiele. Do tego szlafrok z tego samego materiału. Generalnie można było w tym faktycznie spać, ale Maddie wiedziała, że raczej długo nie będzie miała tego za sobie.

- Bo jak czytam to mogę przenieść się do innego świata. Kiedyś się odcinałem od tego rzeczywistego. Szczerze mówiąc sam wciąż poznaje co lubię - przyznał szczerze - ale te koszulki mi się podobają.
- Przyznam ci rację, coś się zmieniło - pokiwał głowa - nie wiem co dokładnie to spowodowało, ale coś zadziałało. I nie wiem czy zawsze tak już będzie, czy to jakiś taki czasowy temat, Ale chciałbym żeby już tak było - chwycił ją za dłoń.
Leo spojrzał na zieloną sukienkę i aż mu się zaświeciło w oczach.
- O pani.. z ogromną chęcią pomogę ci ją założyć, a potem z jeszcze większą zdejmę z ciebie - uśmiechnął się drapieżnie.
- Jest przepiękna - powiedział.
Natomiast jak pokazała drugi zestaw do spania, to leo aż zagwizdał. Uniósł brew i po prostu już nic nie dodał.
- Ale dzisiaj ją założysz? - zapytał z pewną nutą nadziei.

- Teraz ja cię mogę przenieść do innego świata. W zasadzie tak się właśnie stało. Masz teraz własny dom, życie, mnie, będziesz miał prace. Cała twoja rzeczywistość ci się zmieniła, nie ma już wojny, munduru, broni. Masz swoją szafę, ubrania, kuchnię, obiady. Myślę, że to właśnie cię zmieniło. Poczucie bezpieczeństwa, tego, że możesz być sobą. Wreszcie. Wiem, że będziesz dalej czytał, ja też lubię to robić, jeśli mam czas. Ale sądzę, że jesteś pogodniejszy bo masz wreszcie swoją przystań, miejsce do którego możesz wracać i nikt nie będzie cię tutaj męczył. Lubię cię takiego. Uśmiechniętego, spokojniejszego, radośniejszego i szczęśliwszego. Dzięki tobie ja też czuję się lepiej.

Mad przysunęła się do Leo i dała mu całusa.
- Tak sądziłam, że ci się spodoba - zaśmiała się.
- Zwłaszcza to, że będziesz mnie mógł z niej wyłuskać. Ale to jak już pójdziemy na randkę. A dzisiaj... Założę nową bieliznę. Wieczorem. Na razie powinniśmy się skupić na wizycie twojej siostry. Musisz się trzymać w ryzach Bestio.

Leo uśmiechnął się i oparł swoje czoło o jej, a przynamniej tą zdrową część.
- Trochę tak. Mój ty motylku - powiedział czule do niej. Ale w jej słowach było dużo pracy. Od kiedy tu trafił czuł się bardziej tu jak u siebie niż w gdziekolwiek. Miał swoje nawyki, wciąż miał zostawioną torbę z rzeczami, ale szczoteczkę przeniósł już do łazienki. To był taki mały krok.
- Bez ciebie to by się nie udało - dodał. Przysunął ją do siebie chwytając lekko za ubranie Mad -no ja myślę. Będę trzymał się na wodzy.
- Właśnie.. jak mogę ci pomóc w kwestii wizyty? - zapytał poważnie - coś uszykować? Żeby wszystko nie było na twojej głowie.

- No właśnie widzę jak się trzymasz na wodzy - zaśmiała się.
- Wieczorem się pobawimy - obiecała.
- Możesz usiąść w kuchni, pokroić ser i pomidory do sałatki. Ale żadnego niepotrzebnego chodzenia - zagroziła, ale uśmiechnęła się.
- Ja poukładam ci rzeczy w szafie i łazience. A potem biorę się za obiad, więc będziesz miał mnie w kuchni.

Maddie pomogła przejść Leo do stołu, podała mu wszystkie składniki do sałatki, żeby miał zajęcie. Ona sama poszła do sypialni z jego rzeczami i poukładała je ładnie w szafie. Nie wiedziała, czy może, ale rozpakowała też jego torbę. Nie było tam wiele rzeczy. Potem poszła do łazienki. Miała kilka rzeczy dla Leo, których już mu nie pokazywała. Nowe ręczniki, piankę do golenia, żyletki, żel pod prysznic i szampon. Wcześniej używał jej. Nie wiedziała, czy trafiła z zapachami, ale miała nadzieje, że tak. Wybrała lekkie aromaty, ale z działu dla mężczyzn.

Przyszła do kuchni i uśmiechnęła się do Leo. Włączyła jeszcze telewizor żeby zagłuszyć ciszę.
- Wezmę się za obiad - podeszła do niego i pocałowała w czoło.
- Jak ci idzie z sałatką?

- Jasne, już się biorę za robotę - powiedział żywo Leo, zerwał się i grzecznie usiadł na kanapie.
- Będę powoli i ostrożnie szeeeeedł z twoją pomocą - powiedział przeciągając słowa. Poczekał aż pomoże mu przejść do pomieszczenia. Usadowił się na wysokim taborecie.
- Poczekam, na ciebie w takim razie. Znaczy sałatkę będę już teraz robić. Na pewno wszystko się uda - zapewnił ją.
- Myślę że dobrze - zauważył. Kroił dość dokładnie elementy ale też zaskakująco sprawnie - może olej by się przydał i zioła?
Zaproponował kobiecie.
- Co będzie właściwie na obiad? - zapytał zaciekawiony - dziękuję że poukładałaś rzeczy, zrobiłbym to sam ale nie lubię tego robić. Więc jeszcze raz dzięki.

-Wiem, wiem, że nie lubisz. Dlatego to zrobiłam. Wyjęłam ci z torby rzeczy i poukładałam w łazience przypory toaletowe. Teraz masz swoją szafę i swoje półki w łazience - wyjaśniła.
- Co będzie na obiad? Stek z tuńczyka, pieczone ziemniaki i sałatka. Nie wiem co lubi twoja siostra, więc strzelam.
Maddie przyniosła Leo przyprawy i olej, żeby mógł robić sałatkę. Zrobiłaby to sama, ale chciała, żeby Leo czuł się potrzebny.
- Niedługo będą, więc muszę się sprężać.
- Cieszysz się, że zobaczysz siostrę? Jak długo się nie widzieliście?

- Dziekuję jeszcze raz.. a Madi. Jeśli to nie problem chciałbym zostawić mój mundur w szafie. Ja wiem jest brzydki i podarty ale chciałbym go jeszcze mieć - poprosił - możesz go wrzucić gdzieś na tył ale niech będzie.
- Będzie dobrze, nie jestem pewien co aktualnie lubi Nadzieja, ale lubiła ryby. Na pewno będzie jej smakować, nie martw się.
Uśmiechnął się do kobiety ciepło.
- Cieszę się, mamy specyficzną więż po takich przejściach ale mimo wszystko przez te lata zachowaliśmy kontakt. I wierzę że terapia polepszy tylko kontakt między nami. Tęskniłem do niej. Ona myślę że też.