Tropeolum

Szalejąca wokół wojna rządziła się swoimi prawami, ale ludzie w niej dalej pozostawali ludźmi. Kobiety nie miały wpływu na to co przeżywały, wojna, czy nie, musiały borykać się z tymi samymi problemami co wcześniej. Ana zawsze miała duży problem z miesiączką, przychodziła nagle i była tak uciążliwa,...

Jesteś nienormalna... skarciła się w myślach. Nie możesz lecieć na żołnierza obcej armii... W ogóle nie możesz na nikogo lecieć... Czyś ty postradała rozum... Poczuła ulgę, kiedy mężczyzna się ubrał i zgasił światło. Przewróciła oczami i wypuściła głośno powietrze. Zamknęła oczy, teraz już naprawdę...

- Mhm... - mruknęła, kiedy ją od siebie odsunął. Miał rację, powinna się położyć. Doskwierało jej zmęczenie. Kiedy wyszedł do łazienki została sama. Nie mogła spać na łóżku. Była mniejsza i nie potrzebowała takiego luksusu. Wszystko było lepsze od podłogi w piwnicy. Wzięła sobie tylko jego kurtkę że...

- Dębinka. Ę, musisz mówić "Ę" - zaśmiała się cicho pod nosem. - Mhm. 19. No... jak się ma 19ście lat to nie chce się być ocenianą na mniej, bo mają cię za dziecko. Mnie i tak mają za dziecko, jestem mała, chuda i wyglądam jak krasnoludek, albo dziecinna księżniczka Disneya, a nie jestem j...

- Ach, rozumiem. To ładne. Dębinka... Bo znaleźliście mnie w Dębach. Czyli w sumie moglibyście mówić Oak Gril. Dęby to drzewa, po angielsku oaks. Cofnęła się pod najbliższą ścianę, żeby oprzeć o nią plecy. Schowała ręce za plecami, nadal trzymając w nich szczoteczkę. - Dziewiętnaście - odparł oblizu...

- Aiden... Jaki? Chyba masz jakieś nazwisko, co nie? - zapytała. Była taka młodzieńcza i zupełnie inna niż ci wszyscy żołnierze. - Anastazja, Anastazja Fjodorowa - przedstawiła się. - Dlaczego mówiłeś do mnie Dębinko? - zapytała, już wcześniej zauważyła, że tak mówi, miała go o to zapytać, ale jakoś...

Słuchała go, ale nie wiedziała co powiedzieć. Czy wolała być z innymi Ukraińcami? Nie wiedziała. Mówienie po angielsku było dla niej tak naturalne, jak w ojczystym języku. Ukrainki z dziećmi miały takie same historie jak ona, potraciły rodziny, domy, wszystko co miały. Ona miała już dość takich hist...

Do szczęście nie było jej wiele potrzebne. Było jej ciepło, była najedzona i miała do picia colę, a nie brudną wodę z rzeki. W dodatku siedziała na prawdziwym łóżku, na którym mogła spać. Chwyciła za kubek i napiła się, śmiejąc pod nosem. Jej oczy miały zupełnie inny blask, miała w nich iskierki szc...

Anastazja założyła spodnie i poprawiła podziurawione skarpetki. Dobrze, że miała na sobie trzy pary, bo dziury nie pokrywały się ze sobą. Była potwornie zmęczona, ale bała się zasnąć. Mogła się już nie obudzić, albo żołnierze mogli jej zrobić krzywdę. Nadal im nie ufała. No może troszkę temu, który ...

Przez cały czas jej wielkie, karmelowe oczy śledziły każdy jego ruch. Obserwowała go jak snajper swój cel, gotował oddać strzał. Po prostu się bała. Żołnierze nie byli delikatni, byli potworni, okropni, gwałcili, palili i bili. Nie mogła ufać, że z tymi tutaj jest inaczej. Armia... Niezależnie jaka,...