Tropeolum

- Od kiedy tyle wiesz o psach? - Mnie nie bawi. Ja się cieszę, że go mam, zawsze mogę na niego liczyć. On na mnie też. - Tak, z nami też tak było - pogładziła go po policzku. - Rozkręcam? Bo całuję się z mężem? To pretensja? Bo wiesz, szybko się ostatnio denerwuje. Zupełnie jakbym była w ciąży i hor...

- Taaak, jest już późno, nie ma co teraz o tym myśleć. - Ano mają zęby, ale byłoby miło jakby nie zjadał moich butów. Powiesz to samo, jak zje twoje. - Na razie jeszcze słabo chodzi, ale Max na pewno się nim zajmie i pokaże nam co z nim robić i jak. Nauczy się. - To prawda, jestem jego córcią - zaśm...

- No tak, ale trzeba o tym myśleć teraz, nie potem. To musi być miejsce dobre dla nas i dla dzieci - nie mówiła nawet o Nicku, ale pewnie kiedyś, po Clarze będą chcieli mieć drugie. Przynajmniej ona tak myślała. - Liczy, liczy, Winter też jest członkiem rodziny. - Widzisz, mówiłam, że damy sobie rad...

- Trzeba by pomyśleć o tym, żeby w miarę niedaleko była szkoła i przedszkole. Ja mogę dojeżdżać do pracy dalej i tak przez długi czas nie będę jeździć do szpitala. Może coś pomiędzy. Żebyś i ty miał stosunkowo blisko do pracy i ja. - I tak już przyszły wielkie zmiany, masz żonę, dom, pieska i córkę ...

- Procedury adopcyjne trwają bardzo długo, ale nie wiem jak to wygląda, kiedy rodzice wiedzą, że chcą adoptować konkretne dziecko. Wtedy pewnie krócej. Czeka nas całe mnóstwo rozmów z ośrodkiem adopcyjnym, masa dokumentów, szkoleń i musimy zmienić mieszkanie. Nick musi mieć swój pokój, a tu nie ma t...

- Nie odpowiedziałeś mi na najważniejsze pytanie, czy ty chcesz być ojcem nie tylko dla Clary, ale dla Nicka? Czy byłbyś w stanie go kochać tak jak ją? - Bo ja tak. Nie ma dla mnie znaczenia biologia. Czy kocham dziecko, które urodziłam, czy takie, które nie ma moich genów. Dzieci trzeba kochać tak ...

- Nie mówiłam, bo nie było okazji. A Nick wrócił do domu dziecka. Nie mogłam nic z tym zrobić. Mad przekręciła się na łóżku, tak, żeby leżeć twarzą do Leo, prosił ją, żeby na niego spojrzała i oczywiście chciała to zrobić. - Leo... Słyszysz co mówisz? - starała się być spokojna, jak zawsze, ale fakt...

- Może. Sama nie wiem. - Jakieś półtorej roku wstecz przywiozła go karetka. Był tak strasznie pobity. Chyba nigdy nie widziałam dziecka w takim stanie. Miał złamaną rękę, obite płuco, pękniętą czaszkę, nie mówiąc już o siniakach. To był przerażający widok. Nie pobił go ojciec zastępczy, ani matka, t...

- No właśnie... Nigdy nie wiesz. Teraz to dobry chłopiec, który szuka sobie miejsca w świecie, ale co będzie jak pójdzie do szkoły. Dzieci będą miały rodziców, a on będzie wracał do domu dziecka. Ech... Aż serce się ściska i płakać się chce. Nic złego nie zrobił, a od urodzenia jest pokrzywdzony. - ...

- Mnie też go żal. Ciągle jest mały, ma sześć lat, ale sama nie wiem... Mam wrażenie, że czeka go kolejna rodzina zastępcza. Oby taka, w której już zostanie. Po prostu boję się co z niego wyrośnie, to dobry dzieciak, wrażliwy, ucieka w świat bohaterów i baśni, żeby uchronić się przed okrucieństwami ...